Μετά από τόσα χρόνια δε περίμενα τόση δυσκολία για να μπω και να γράψω. Ευτυχώς που υπάρχουν και οι καλοί φίλοι που κι ας έχεις να τους δεις ή να τους μιλήσεις χρόνια, εκείνοι είναι εκεί για σένα.
Ευχαριστώ Chris-pap μου!!!!

Είναι λυπηρό αυτό που θέλω να βγάλω από μέσα μου αλλά εδώ, είναι το δικό μου ταξίδι στο δικό μου μυαλό...
Δε ξέρω σε τι πρόσωπο πρέπει να αποτυπώσω τις σκέψεις μου ή τι χρόνο να χρησιμοποιήσω. Το μόνο σίγουρο είναι ότι πρέπει να τις εξωτερικεύσω.
Έχω περάσει 36 χρόνια δίπλα σου, έχοντας σου τρομερή αδυναμία και πολύ θυμό. Απίστευτο θυμό γιατί επέλεξες να ζήσεις τη ζωή σου πάνω σε ένα τεντωμένο σχοινί.  Επειδή σε είχα ανάγκη και δε σε άφηναν τα παραμύθια να είσαι ο αδελφός που ήξερα. Κάθε μέρα τζογάριζες τη ζωή σου με τον χάρο και έβγαινες κερδισμένος. Τον τσάτισες όμως και έψαχνε να βρει το τρόπο να σε κατακτήσει ως το μεγαλύτερο του έπαθλο. Τα χρόνια περνούσαν και είχα αρχίσει να συνηθίζω στην ιδέα πως κάθεται υπομονετικά και περιμένει ένα λάθος σου για να μπορέσει να σε καταφέρει. Περίμενα ένα τηλεφώνημα που θα έλεγε πως σε βρήκαν στο τάδε μέρος και σχεδόν είχα συμβιβαστεί με την ιδέα πως έφυγες κάνοντας αυτό που γούσταρες.
Πως ήταν μια κι έξω και πως απλά, από τη μια στιγμή στην άλλη, όλα είχαν τελειώσει.
Αυτά μέχρι τη στιγμή που είπες... ''μήπως να το πάρω αλλιώς ;'' και πάνω στη προσπάθεια σου, φοβήθηκε τόσο.. που σου φύτεψε ότι ποιο άσχημο είχε σε καρκίνο.
Όταν το έμαθες, σήκωσες τα χέρια ψηλά και είπες ό,τι είναι να γίνει θα γίνει.
Σου ζήτησα να το παλέψεις για χάρη μου. Σου είπα πως έχω ανάγκη τον αδελφό μου μέχρι και το τελευταίο δευτερόλεπτο κι εσύ το έκανες!
Σου έκρυψα το γεγονός πως δεν υπάρχει επιστροφή γιατί δεν ήθελα, αρνιόμουν να το πιστέψω!
Μου είναι δύσκολο να το διαχειριστώ.
Πονάω κάθε μέρα και πιο πολύ ξέροντας πως φεύγεις. Αισθάνομαι τύψεις που σου ζήτησα να το παλέψεις κι εσύ υποφέρεις. Νιώθω άσχημα που θέλω να σε κρατάω αγκαλιά και να σου πω τόσα πολλά  αλλά δε μπορώ να το κάνω για να μη καταλάβεις...
Είναι ύπουλη μαχαιριά στη καρδιά το να ξέρω πως στο άμεσο μέλλον θα έχω έναν αδελφό αντί για δύο.
Εντάξει ΠΟΥΣΤΗ χάρε, προς το παρόν.. ΚΕΡΔΙΣΕΣ!
Σταμάτα να γυρίζεις γύρω του μειδιάζοντας.
Εκείνος πονάει, υποφέρει κι εσύ γίνεσαι όλο και πιο κακός μαζί του. Τελείωσε το παιχνίδι σου εδώ και αφησέ τον να ηρεμήσει.
Ένα πράγμα βάλε όμως καλά στο μυαλό σου. Ο Δημήτρης μόλις τον πάρεις δε θα συνεχίσει μαζί σου το ταξίδι  του.
 Ακόμη και τη τελευταία στιγμή πάλι θα σε κοροϊδέψει. Πάλι εκείνος θα βγει ΝΙΚΗΤΗΣ γιατί θα φύγει για τους ουρανούς και θα σε βλέπει από ψηλά με τα ολόλευκα μεγάλα του φτερά, να βουλιάζεις στα άδυτα του Άδη.

Σε μισώ!!!!