Το σώμα μου τρέμει.. κρυώνω και πονάω πολύ, το κεφάλι μου νομίζω ότι θα σπάσει από τον έντονο πονοκέφαλο.
Ανυπομονώ να ξημερώσει η μέρα που θα είναι σαν να μην είχε γίνει ποτέ, αλλά είμαι ακόμη στην αρχή.
Δε μπορούσα να φανταστώ το μέγεθος και όσο έφτανε η ώρα, προσπαθούσα να ξεγελώ τον εαυτό μου με το να κάνει υπομονή. Του έλεγα πως όταν έρθει αυτή η ώρα,  όλα θα πάνε καλά.
Έτσι ήθελα να πιστεύω..Η πραγματικότητα δείχνει το αντίθετο κι εγώ αναμένω απελπισμένα τους επόμενους μήνες που είναι πολύ μακριά.