Δευτέρα 23 Φεβρουαρίου 2009

Χθες - Σήμερα - Αύριο

Ακούγονταν από παντού φωνές.
Προμηνύεται φουρτούνα μεγάλη! ΣΟΣ - Πάρτε τα μέτρα σας, Προσέξτε.

Τα γεγονότα κραύγαζαν..Σημασία η δικιά σου. Χαμπάρι, τίποτα.

Να που η μια μπόρα έφερε την άλλη και ο αέρας λυσομανούσε κι έπαιρνε ό,τι έβρισκε στο διάβα του.
Απροετοίμαστη από καθαρή της βλακεία, κατέληξε να παλεύει με τα κύματα. Δώστου να τη βουτάει στην αγριεμένη θάλασσα και να τη βυθίζει ολοένα και πιο μέσα.

Ζητούσε απεγνωσμένα να πάρει μια ανάσα γιατί το σώμα της κουράστηκε από τις πολλές προσπάθειες να σωθεί και άρχιζε να την εγκαταλείπει.
Σε λίγο το ίδιο έκαναν και όλες οι δυνάμεις της, ο εγκέφαλος σταμάτησε να λειτουργεί λίγα δευτερόλεπτα αφότου ένιωσε πόσο μόνη ήταν εκείνη τη δύσκολη ώρα.

Μετά από μια καταιγίδα ο ουρανός γίνεται πιο καθαρός. Τα πουλιά πετάνε και ο ήλιος λάμπει τόσο έντονα, σαν να του έχουν πει πως θα βγει για τελευταία φορά και προσπαθεί να εντυπωσιάσει.
Η θάλασσα είναι τόσο ήρεμη που μοιάζει ψεύτικη. Κρίμα να βλέπεις αυτό το όμορφο θέαμα και να ξέρεις ότι στα άδυτα του είναι φυλακισμένο ένα κορμί που το προηγούμενο βράδυ την κατάπινε σαν πεινασμένος λύκος.
Πόσο κακή μα και πόσο καλή μπορείς να γίνεις θάλασσα.

Μα για στάσου,
κάπου εκεί έξω,
εκεί που γλύφουν τα κύματα την άμμο σαν να είναι το πιο όμορφο ζευγάρι,
υπάρχει μια ανθρώπινη φιγούρα.
ΝΑΙ! Είναι εκείνη..

Ανοίγει τα μάτια της δειλά, σαν να μην είναι σίγουρη γι αυτό που αντικρίζει.
Σηκώνετε με αδύναμες μικρές κινήσεις και αρχίζει να προχωράει στη παραλία με σκέψεις πολλές, που βασανίζουν το μυαλό της.

Τα δάκρυα έπεφταν από τα μάτια και διέσχιζαν το πρόσωπο της, καταλήγοντας κάποιες φορές σε ένα από τα μέρη του κορμιού της και άλλες χάνονταν στο κενό.

Που βρισκόταν και τι της συνέβαινε? Πως κατέληξαν έτσι τα πράγματα?

Θα προτιμούσε να μην είχε σωθεί?

Ξημέρωσε μια καινούρια μέρα για εκείνη και φοβόταν να τη δεχτεί.
Τη κυριαρχούσε το αν...
Αν συμβούν πάλι τα ίδια?

Ακόμη κι ένα μικρό συννεφάκι να περνούσε αθώα τον καταγάλανο ουρανό και να την σκιάζε για λεπτά , έτρεμε από φόβο.

Υπάρχει τρόπος να ξεπεράσει το σοκ ?
Εεε! Εσύ!... Κάποιος!
Δώστε της τη σιγουριά πως όλα θα πάνε καλά, πως τίποτα δε θα είναι το ίδιο με το χθες..
Πως ακόμη κι αν ψιχαλίσει θα έχει το χέρι που θα κρατήσει το δικό της.

Υπάρχει? Ε? Υπάρχει?

3 σχόλια:

tovenito είπε...

πάντα θα υπάρχει κάποιο χέρι να απλωθεί.και να σώσει από τη θάλασσα που λυσσομανά. αρκεί να έχεις τη δύναμη να το αρπάξεις! ;-)

THANASIS MAKEDONAS είπε...

σωστα παντα υπαρχειενα χερι να μας βγλει απο την φουρτουνα. μπορει να ειναι διπλα μας αρκει να το βρουμε κι,ολα θα γαληνεψουν

Rose είπε...

tovene mou, makari oi katastaseis na itan diaforetikes kai na mporouses na piaseis auto to xeri..

Thanasi, an to exeis vrei omws kai exeis kanei lathi.. tote to plirwneis