Τρίτη 18 Αυγούστου 2009

ΟΧΙ ΑΛΛΟ..

Ζητάω να μπορέσω να ξελαφρώσω από τις σκέψεις που βομβαρδίζουν το μυαλό μου και πιέζουν τον εσωτερικό μου κόσμο , την ηρεμία μου.
Πάνω λοιπόν που βρίσκω το τρόπο να γλιτώσω και από το χαρτομάνι... να που κόλλησα και δε μπορώ να συντάξω πρόταση.

.......
Από μωρό ένιωθα πως πρέπει να γίνω ένας άνθρωπος δυνατός και χρήσιμος. Δε γνωρίζω το λόγω αλλά αυτό ένιωθα.
Μπορεί να μου το περάσανε και να μη το θυμάμαι ή και ακόμη να μη το κατάλαβα.
Σήμερα κατάφερα να ολοκληρώσω έναν χαρακτήρα δυνατό και χρήσιμο για κάποιους και για άλλους όχι.
Έγινα ένα άτομο που αντέχει. Που κάθε εμπόδιο πιστεύει πως είναι για καλό.
Ανοίγω διάπλατα τις πόρτες μου και δέχομαι τα σκουπίδια κι ας είναι ο κάδος μου γεμάτος. Δε μιλάω.
Απλά καταπίνω......Σκάω και πάλι από την αρχή.

Η υπομονή έχει και τα όρια της κι εγώ τα έχω ξεπεράσει χιλιάδες φορές.
Με κάνανε να τα περάσω χωρίς να σκεφτούν αν μπορώ να αντέξω. Αδιαφορώντας το πως με κάνουν να νιώθω έχοντας αυτή τη πίεση που μου χαρίζουν. Γιατί τελικά κατάλαβα, πως μόνο αυτό μπορούν να μου προσφέρουν χωρίς απαραίτητα κάποια στιγμή να μου το χτυπήσουν.
ΠΙΕΣΗ!