Σάββατο 13 Μαρτίου 2010


Αν τελικά δεν έχεις δικό σου μεταφορικό μέσο, δε μπορείς να πας ούτε στη δουλειά σου.




Είναι τραγικό το πόσο ζώα έχουν γίνει οι Έλληνες!


Έχουν χάσει κάθε δείγμα ανθρωπιάς και τρόπου καλής συμπεριφοράς


Τώρα θα μου πείτε: Μα τι γράφει αυτή???


Έχετε κι εσείς τα δίκια σας! Μισό να βάλω τις σκέψεις και τα γεγονότα σε μια σειρά για να μπείτε κι εσείς στο νόημα....




Το λοιπόν, κάθε πρωί που ξυπνάω προσπαθώ να κρατηθώ ήρεμη για να ξεκινήσω το ταξίδι που κάνω, για να φτάσω από το σπίτι μου στη δουλειά. ( τι την ήθελε και το αφεντικό αυτή τη μετακόμιση???)


Ο μέσος χρόνος που διανύω για να φτάσω στο γραφείο είναι από 1 ώρα και 30 λεπτά έως και 2 ολόκληρες ώρες.


Παίρνω λοιπόν το τρένο ( ηλεκτρικός), από τους πρώτους κι όλα σταθμούς των Β.Π.


Δεν συζητάω το να βρεις να κάτσεις.... πρέπει να έχεις τρελή τύχη με το μέρος σου.


Μπαίνω λοιπόν μέσα και βλέπω κάτι πιτσιρίκια τα οποία έχουν κάνει κοπάνα από τα σχολεία τους ( καθημερινά! αυτά δεν μένουν από απουσίες ?) κι έχουν μια όρεξη ανεξήγητη


Εκεί λοιπόν θα ακούσεις από φασαρία και το μαλάκα ( σορρυ) να πηγαίνει και να έρχεται σε όλο το βαγόνι, μέχρι να βλέπεις μια έγκυο ή κάποιον παππούλη που έχουν πραγματικά ανάγκη να καθίσουν και αυτά τα γαϊδούρια να μη σκεφτούν καν, πως πρέπει να παραχωρήσουν τη θέση τους...!


Κάνεις όμως υπομονή!


Σε κάνα δυο σταθμούς παρακάτω το τρένο θα σταματήσει για δίλεπτο τουλάχιστον ( τα έργα βλέπεις..) , ενώ εσύ βιάζεσαι να φτάσεις στο γραφείο στην ώρα σου, για να μη σου κάνουν παρατήρηση.


Κάνεις όμως υπομονή!


Είμαστε στα μισά της διαδρομής και ακούς μια φωνή :


- Έλεος! Ανοίξτε και κανένα παράθυρο θα πεθάνουμε εδώ μέσα! ( α! όλα κι όλα! έχει δίκιο, μυρίζει απαίσια)


Δεν έχει υπολογίσει όμως κάτι κυράτσες ( επί το πλείστον) που είναι έτοιμες να ξεκινήσουν καυγά με το καλημέρα σας, που φωνάζουν πιο δυνατά να κλείσουν τα παράθυρα για να μη κρυώσουν ( ψύξη - ιώσεις κτλ )


Περιττό νομίζω να σας δώσω τη συνέχεια του καυγά..


Κάπου εδώ ξανά μιλάω εγώ ( από μέσα μου φυσικά) και κάνω παράπονα στο υπερπέραν: Γιατί πάλι? Όχι πάλι! Θέλω να φτάσω!


Κάνεις όμως υπομονή!


Να που φτάσαμε στον Αγ.Νικόλαο και μας μένει μια στάση ακόμη.


Σε αυτόν τον σταθμό τις περισσότερες ημέρες τις εβδομάδας πέφτει ξύλο. Οι μέσα με τους έξω. Φαντάζεστε... ποιος θα σπρώξει για να μπει ( αφού δε χωράει ) και ποιος θα σπρώξει για να πετάξει τον άλλον έξω γιατί από τη πίεση δε μπορεί να αναπνεύσει.


Έλα σώπασε φτάσαμε. ΑΤΤΙΚΗ!!!!!!!!!!!!!


ΟΥΠΣ! Πως βγαίνουμε τώρα από εδώ μέσα?


Ε! με λίγα σπασμένα πλευρά και καμιά βρισιά που θα σου ρίξει το εμπόδιο μπροστά σου ( που δε λέει να κάνει στην άκρη αφού δεν έχει σκοπό να βγει. εκεί ! μπροστά στη πόρτα)


Κάνεις όμως υπομονή!


Έλα Χριστέ και Παναγία!


Πως πάνε έτσι καλέ όλοι αυτοί? Σαν πρόβατα!


Τεσπα! αφού κατέβουν όλοι, παίρνω κι εγώ το κατήφορο για αν μπω στο metro.


Μεγάλη ανακάλυψη. Γρήγορο εργαλείο!


Σε 20 λεπτά είσαι στο τέρμα και σου μένει μία ακόμη συγκοινωνία μαζικής μεταφοράς για να φτάσεις στο προορισμό σου.


Εντάξει, λίγο σπρώξιμο παραπάνω, δε χάλασε κι ο κόσμος!


Κάνεις όμως υπομονή!


Oυφ! μλιαξ!

τι βρωμάει?Αχ!

Σε μερικούς ... δε πρέπει να έχουν μιλήσει ποτέ για το μπάνιο!

Γιατί και στα λεωφορεία συμβαίνει ο ίδιος πανζουρλισμός???


Κάνεις όμως υπομονή!


Αφού επιτέλους φτάσω στο γραφείο έχω ένα 8 ωρο μπροστά μου να ξεπεράσω το σοκ της διαδρομής.

( για το τι συμβαίνει στη δουλεία λέω να ασχοληθώ άλλη στιγμή γιατί είναι μια μεγάλη ιστορία)


Έφτασε και η ώρα της επιστροφής!!!!!!!!!!!


παιδιά, βάλτε τα ίδια ακριβώς με τη πρωινή διαδρομή αλλά εις διπλούν. Μη σου πω και εις τετραπλού ν.

βρώμα?! σπρώξιμο?!


Κάνεις όμως υπομονή!


Μπαίνοντας όμως στον ηλεκτρικό, ξεκινάει ένα παιχνιδάκι από κάποιους τρισάθλιους τύπους.... που σου πιάνουν δήθεν τυχαία τα οπίσθια σου ( και όχι μόνο..) και ζητάνε και συγγνώμη αλλά έχουμε γίνει πια, αυτοκόλλητοι όλοι εκεί μέσα .

Δε μπορώ να πω! Έχω μάθει με όλα αυτά τα πήγαινε- έλα, από Αλβανικά έως Ρώσικα και από Αραβικά μέχρι Αρβανίτικα.'

Τα Ελληνικά μου έχω ξεχάσει ολίγον τι, αλλά ποιος νοιάζεται???

Σάμπως και να μιλήσω τη γλώσσα μου θα με καταλάβει κανείς?


Κάνεις όμως υπομονή!


ΟΧΙΙΙΙΙΙΙΙ!!!!

Δε μπορώ άλλη υπομονή! Δεν αντέχω άλλο!΄

Πόση υπομονή να έχω πια? 2 χρόνια τα ίδια και τα ίδια! φτάνει!!!!!!!



Ηθικό δίδαγμα: Να πάρω αμάξι?


Φυσικά και όχι!


Μήπως να γινόταν καμιά σκούπα μήπως και καθαρίζαμε λιγουλάκι??