Μπήκε και ο Οκτώβριος και όλα παραμένουν ίδια.
Δε με αφήνει αδιάφορη αυτό, όμως δε του δίνω και πολύ σημασία γιατί έτσι ίσως να είναι καλύτερα.
Όπως έγραψα και σε κάποιο σχόλιο μου, έχω ξεχάσει τη λέξη ΕΛΠΙΔΑ γιατί η ίδια με άφησε πριν 5 χρόνια.
Όχι, δε με νοιάζει. ίσως έχω συμβιβαστεί με την ιδέα και έχω μάθει να προσαρμόζομαι με τα γεγονότα και τις καταστάσεις.
Μπορεί και να με βολεύει αυτό......
Αισθάνομαι ασφάλεια και με ικανοποιεί να μη σκέφτομαι κάτι που δεν υπάρχει.
Βουτάς όποτε θέλεις στο ροζ σου συννεφάκι και όταν ΠΡΕΠΕΙ πέφτεις.
Άλλες φορές απότομα και άλλες πιο μαλακά. Η ουσία όμως είναι η ίδια και αυτό δεν αλλάζει!
Αναγκάζεσαι κάποιες φορές να μην είσαι ο εαυτός σου και να υποχρεώνεσαι να χρησιμοποιείς το ΠΡΕΠΕΙ κι ας μη το θέλεις.
Αυτά έχει όμως η ζωή. Αυτή δηλαδή έχει...εμείς δεν έχουμε!
Τι να κάνουμε?!
ΟΛΑ ΚΑΛΑ!!!!!!!!!!!!!!!!!!
