Τετάρτη 14 Νοεμβρίου 2007

Το ποτήρι της ζωής


Πέρασα πολλά άσχημα στάδια στη ζωή μου, ξεκινώντας σε μικρή ηλικία.
Δε θα ξεχάσω τα λόγια κάποιου ανθρώπου τον οποίο σεβόμουν, αγαπούσα και συνεχίζω να τα κάνω κι ας μη βρίσκετε ανάμεσα μας. Κι ας μην είναι πια στο δικό μας βρώμικο κόσμο!
''Ξεκινάς ανάποδα τη ζωή σου '' έλεγε....
Μου παρομοίαζε τη ζωή σαν ένα ποτήρι όπου το περιεχόμενο του αποτελούνταν από μέλι και κόπρανα.
Υποστήριζε πως το μέλι πιάνει τον πάτο του ποτηριού και το πολύ να φτάνει λίγο πιο κάτω από τη μέση, ενώ τα κόπρανα κάλυπταν το υπόλοιπο μέρος του.
Εσύ μου είχε πει ξεκινάς να ρουφάς το περιεχόμενο ανάποδα και αυτό δεν είναι καλό.
Δε μπορούσα τότε να αντιληφθώ τι σήμαινε όλο αυτό και η αντίδραση μου ήταν να γελάσω κάθε φορά που θα μου το επαναλάμβανε.
Ο καιρός περνούσε και άρχισα να πιάνω το νόημα. Όχι όμως το 100% .
Τώρα ξέρω, έζησα, έφαγα μπόλικη ποσότητα από αυτά και κατάλαβα τη φράση που με έκανε να σκάω στα γέλια 9 χρόνια πριν..
Το γεγονός πως ήμουν μόλις 17 χρονών , ίσως να δικαιολογεί και την τότε αντίδραση μου.

Σήμερα, θα θελα αυτός ο άνθρωπος να ζούσε, όχι για να του πω πως κατάλαβα αυτά που μου έλεγε ( είμαι σίγουρη ότι από κει ψηλά τα βλέπει όλα), αλλά για να τον ρωτήσω αν γνωρίζει να μου απαντήσει γιατί το περιεχόμενο του δικού μου ποτηριού αποτελείται μόνο από ΣΚΑΤΑ ( με το συμπάθιο).
Ποιος πείραξε το δικό μου μέλι?????

Τετάρτη 7 Νοεμβρίου 2007

ΤΙ ΘΑ ΚΑΝΩ ΜΕ ΣΕΝΑ..?!


Πολλά χρόνια παλεύεις κλείνοντας τα συναισθήματα σου για κάποιον άνθρωπο που άλλες φορές παραγκωνίζονται και κάποιες άλλες ξεπηδούν σαν να μην είχαν απουσιάσει στιγμή.
Μια πόρτα χωρίζει το υποσυνείδητο από το συνειδητό για να προστατευτούμε από τα δυσάρεστα γεγονότα όπως υποστηρίζει η ψυχολογία.
Κάτι παρόμοιο συμβαίνει μαζί σου!
Πρέπει άραγε να κρύψω πάλι τα συναισθήματα μου για σένα και να προχωρήσω ή όχι??
Αυτή η πόρτα θα πρέπει να κλείσει ή να μείνει ανοιχτή!
Είναι δύσκολη αυτή η επιλογή.
Σκέφτομαι τις συναντήσεις του παρελθόντος και την τροπή που πήραν τα πράγματα με τη νέα σου εμφάνιση και με κάνει να παίρνω τα γνωστά φτερά και να πετάω σε μαγικές διαδρομές έχοντας για παρέα μου την εικόνα σου και τη γεύση των φιλιών σου.
Δεν κρατάει πολύ όμως. Οι σκέψεις συνεχίζουν και προχωράνε μπροστά και μου επιβεβαιώνουν την αλλόκοτη συμπεριφορά σου.
Όσο ξαφνικά εμφανίστηκες και έδωσες σε μένα.. με την ίδια ευκολία τα πήρες πίσω και απομακρύνθηκες.
Δε μπορώ να πω πως έχεις άδικο. Δε περνάς και τη καλύτερη φάση της ζωής σου... μα θέλω σε αυτή και σε οποιαδήποτε δυσκολία σου να είμαι δίπλα σου.
Με στεναχωρεί να σε νοιώθω έτσι.
Τι ειρωνεία!!!!!!!!!!
Να σου λένε πως στον μόνο που μπορείς να δώσεις και να προσφέρεις είναι ο ίδιος σου ο εαυτός και να φτάνει η στιγμή που είσαι έτοιμος να ανοίξεις τα χαρτιά σου και να προσφέρεις απλόχερα τη παρτίδα του Είναι σου σε κάποιον και να σου δείχνει πως δε το δέχεται

Είμαι εδώ. Μπροστά σου και έτοιμη να παλέψω και να αντιμετωπίσω τα δύσκολα! Γιατί κρύβεσαι τώρα?
Δε μου δίνεις το ΟΚ και με κλείνεις πίσω από μια πόρτα που δε ξέρω αν πρέπει να την περάσω και να κλειδώσω καλά φεύγοντας ή να περιμένω σιωπηλά πίσω της χωρίς να γνωρίζω τη περίοδο αναμονής και το αποτέλεσμα του αν κάποια στιγμή ανοίξει και είσαι εσύ απ την άλλη πλευρά της?!
Είμαι εδώ! Δείξε μου τη μάχη και πέφτω μέσα της με κλειστά μάτια.
Μη με αφήνεις να μάχομαι με άοπλους. Μη με στέλνεις στο εκτελεστικό απόσπασμα χωρίς καν να γνωρίζω το γιατί

ΕΙΜΑΙ ΕΔΩ




Τρίτη 6 Νοεμβρίου 2007

ΕΚΠΛΗΞΗ: ΑΡΝΗΣΗ ΠΑΡΑΛΑΒΗΣ?

Σε γενικές γραμμές η ζωή επιφυλάσσει πολλές εκπλήξεις.
Πόσο έτοιμοι είμαστε όμως να τις δεχτούμε?
Στη περίπτωση που κάνουν την εμφάνιση τους σε λάθος , ποιος είναι ο σωστός τρόπος να τις καλοδεχτούμε, είναι δεν είναι θετικές???
Ας υποθέσουμε λοιπόν πως είναι θετική η έκπληξη κι έρθει όταν εμείς έχουμε στο ιστορικό του παρελθόντος μας άσχημες εμπειρίες και φοβόμαστε να τις καλωσορίσουμε ? τότε?
Κατά πόσο άραγε μπορούμε να γνωρίζουμε αν οι εκπλήξεις ( θετικές) είναι αληθινές?

Φαντάσου να πετάς πάνω στο ροζ συννεφάκι σου και ξαφνικά να σου έρθει ένας τσιμεντόλιθος στο κεφάλι. Τι κάνεις? Χάνεις τις αισθήσεις σου και πέφτεις στο έδαφος. Αν σε δει κανένας περαστικός, τότε προσεύχεται γα σένα να μην είχες ανεβάσει το σύννεφο της χαράς σου πολύ ψηλά για να χτυπήσεις όσο το δυνατόν λιγότερο.

Ακόμη και να θέλεις να κλείσεις τα μάτια στην έκπληξη, ο ενθουσιασμός δε σε αφήνει.
Τι θα λεγες να κράταγες τις ισορροπίες?

Δε νομίζω πως μπορεί να γίνει αυτό... κι αν ναι, εγώ σίγουρα δεν είμαι από τους ανθρώπους που μπορούν να το καταφέρουν.

Για άλλη μια φορά , όλα είναι άνω - κάτω στο μυαλό ...
Το κυριότερο είναι πως δε μπορεί να σε βοηθήσει κανείς παρα μόνο ......εσύ!!
Άντε τώρα να βγάλεις το φίδι από την τρύπα!!!



Καμιά καλύτερη ιδέα κανείς?!

Παρασκευή 2 Νοεμβρίου 2007

ΑΡΧΗ

Για να μπορέσεις να ζωντανέψεις τα θέλω σου, τις σκέψεις που δε μπορούν να γίνουν πραγματικότητα, δε σου μένει παρά να πάρεις μια κόλλα χαρτί και να ξεκινήσεις να γράφεις ό,τι σου κατεβαίνει στο μυαλό.
Δε παίζει ρόλο η σειρά με την οποία θα τα αποτυπώσεις...
Ίσως χρειαστεί να σβήσεις και να ξαναγράψεις τις 2 πρώτες σειρές , αλλά όλα τα άλλα έρχονται μόνα τους.
Σαν να έβαλες τον αυτόματο πιλότο και το χέρι σου τρέχει πάνω στο λευκό χαρτί που παίρνει φωτιά από αυτά που αποτυπώνει ο καθένας, λες και προσπαθεί να καταλάβει με τη πρώτη παράγραφο το τέλος και ιδιαίτερα το νόημα.
Είναι δοκιμασμένο το <<κόλπο>> χιλιάδες φορές. Μπορώ να εγγυηθώ πως πιάνει!
Μέχρι σήμερα το χέρι μου πέρασε αμέτρητες κόλλες χαρτί. Σε διάφορα χρώματα και μεγέθη. Με γραμμές ή χωρίς, το αποτέλεσμα ήταν το ίδιο.
Απελευθέρωνα τις σκέψεις μου και βοηθούσε κι εμένα να φύγω από τη δύσκολη φάση που βρισκόμουν ανα πάσα ώρα και στιγμή.
Λέω μέχρι σήμερα γιατί με τη παρότρυνση κάποιου φίλου, ξεκινάω να γράφω κι εδώ.
Είναι ένας άγνωστος χώρος για μένα αλλά όταν θέλουμε κάτι το πετυχαίνουμε!
Εγώ λοιπόν θέλω και θα μάθω να χειρίζομαι αυτό το συστηματάκι έτσι ώστε να βγάζω το είναι μου και να ζαλίζω τους όσους αναγνώστες τύχει να περάσουν από τη δική μου διεύθυνση.