Τρίτη 7 Σεπτεμβρίου 2010

c H r I s - P a P

Συζητάμε σπάνια, μα όταν συμβαίνει.. λέμε τα Πάντα.
Δε σε βλέπω σχεδόν ποτέ αλλά είσαι εδώ όποτε σε χρειαστώ.
Πως το κάνεις αυτό?
Έχει περάσει αρκετός καιρός από τη τελευταία φορά που μιλήσαμε και μια σου κουβέντα περνάει που και που από το μυαλό μου και σκέφτομαι...Λες να χει δίκιο?!
- Στο κΩλόκοσμο που ζούμε, κάπου υπάρχει και ο ιδανικότερος για σένα. Απλά δεν συναντηθήκατε ακόμη - μου είπες...
Πιστεύεις ακόμη πως υπάρχει κάποιος εκεί έξω που όταν θα φτάσει η στιγμή να βρεθούμε θα μπορέσουμε να κολλήσουμε τα κομμάτια τού puzzle που μας λείπουν???
Ή μήπως με αγαπάς τόσο πολύ που θέλεις να τρέφεις ακόμη Ελπίδες?.?
Το ενδεχόμενο να υπάρξει αυτός ο ο κύριος ΑΠΙΣΤΕΥΤΟΣ αλλά να μην μπορέσουμε να συμπληρώσουμε τα κομμάτια που μας λείπουν τόσα χρόνια γιατί μας τα έχουν πάρει <
<άλλοι>> υφίσταται???????????????????????
Πιστεύεις πως υπάρχουν ακόμη ελπίδες ή τις πήρε μαζί του κάποιος άνεμος..?



η φίλη σου,
Rose


2 σχόλια:

Χρήστος Παπαχρυσάφης είπε...

Ήθελα να σου δώσω απαντήσεις με έναν τρόπο που μόνο εσύ θα καταλάβεις αλλά δεν θα το κάνω…
Αλλά δεν θα πρωτοτυπήσω κι ολας.
Θα κάνω αυτό που έκανα πάντα….θα πω την άποψη μου σε κάθε ερώτηση… σε κάθε απορία… σε κάθε διατύπωση.
Λοιπών αρχίζω

Συζητάμε σπάνια γιατί μας χωρίζει μια απόσταση… αλλά όταν μιλάμε λέμε τα πάντα γιατί ούτε έχουμε να κρύψουμε κάτι ο ένας από τον άλλο, αλλά και γιατί θέλουμε να ξέρουμε τα πάντα ο ένας για τον άλλο.
Και θα συνεχίσω να είμαι πάντα παρών όποτε με χρειαστείς…ακόμα και αν χρειαστείς και την υλική μου παρουσία..
Το πως το κάνω είναι απλό… γιατί σε νοιάζομαι.
Αυτό που σου είπα, ότι «για τον κάθε άνθρωπο υπάρχει κάποιος που να ταιριάζουν τα χνώτα τους» δεν έχω σταματήσει να το πιστεύω, αρκεί να μην είναι τόσο άτυχοι που να έχουν βίους παράλληλους γιατί σε αυτή την περίπτωση δεν θα συναντηθούν ποτέ.
Όσο για το αν σ’ αγαπώ…αυτό στο έχω πει ουκ ολίγες φόρες.
Όσο για το αν σε περίπτωση που βρεθεί αυτό το άλλο μισό εσύ να μην έχεις πια τίποτε να δώσεις γιατί τα έχουν πάρει άλλοι, αυτό θα πει πως τα έδωσες σε κάποιον η κάποιους που δεν το άξιζαν.
Σε αυτή την περίπτωση θα πρέπει να αντλήσεις όλα αυτά τα χαρίσματα που έχεις και που αρνησε πεισματικά να βγάλεις από μέσα σου η που θες να τα κρατήσεις μόνο για σένα η που δεν τα ξέρεις ούτε εσύ.
Όταν θα φτάσεις σε αυτό το σημείο…προσπάθησε…. Αξίζει τον κόπο…. Αξίζεις τον κόπο… και δεν θα το κάνεις για σένα …. Αλλά γι αυτό το ΑΛΛΟ ΜΙΣΟ!!!

Rose είπε...

δεν αρνούμε, ΦΟΒΑΜΑΙ!!!
Ξέρεις καλά πως όταν έπρεπε να δώσω δε το έκανα και αυτό είχε άσχημη κατάληξη.
Από την άλλη όμως όταν έδωσα...δε θα πώ πως δεν άξιζε αλλά σίγουρα δεν αναγνωρίστηκε.
Ναι! να το κάνω για το ΑΛΛΟ ΜΙΣΟ... όμως θα βοηθήσει η τύχη να περπατήσουμε στον ίδιο δρόμο? τουλάχιστον κάποια στιγμή????
..γιατί όπως σε βλέπω και με βλέπεις ( που λέει ο λόγος)μάλλον θα φάω τα μούτρα μου...!!!!!!!