Δευτέρα 20 Δεκεμβρίου 2010

Αντίο..

Πέρασε καιρός και η απουσία σου έγινε παράπονο.
Ο χαμός σου ήταν κάτι που δε κατάλαβα... ίσως γιατί δεν ήθελα να τον δεχτώ.
Όχι δίκαιος, όχι θεμιτός.
Μα αθέμιτος!Για τους δικούς μου νόμους, για τα δικά μου θέλω & πρέπει.
Έφυγες και δε θα σε ξανά δω ΠΟΤΕ!!!
Άλλοι πήραν τη μεγάλη απόφαση να σκίσουν το είναι μου και να σε πάρουν για πάντα.
Το μικρό σφυρί του Μεγάλου Δικαστηρίου χτύπησε και η απόφαση βγήκε, χωρίς να προλάβω να δώσω καμία απολογία, ούτε στα μάτια δε πρόλαβα να σε κοιτάξω για να σου πω ΑΝΤΙΟ...Αντίο ...
Δε πρόλαβα. Πάλι άργησα! Στο χα πει πολλές φορές πως ήταν αργά και μου έδινες κουράγιο.
Τώρα κατάλαβα το γιατί: Ήξερες αλλά δεν ήθελες να το μάθω τόσο νωρίς για να μη με δεις να καταρρέω.
Φαντάστηκες πως θα ταν τόσο εύκολο για μένα???
ΟΧΙ λοιπόν δεν είναι! και δε το αντέχω. Δε μπορώ να το σηκώσω!
Μόνο να περπατάω με κατεβασμένο κεφάλι μπορώ γιατί τώρα πια είναι αργά, όπως και τότε...!!!!!!!!!

1 σχόλιο:

Rose είπε...

Θεέ μου,κλείστον στην αγκαλιά σου και πρόσεχε τον!!