Πέμπτη 14 Απριλίου 2011

Όταν η νύχτα πλησιάζει να σκεπάσει το φως της ημέρας και να πάρει τη θέση της για το επόμενο δεκάωρο, το μυαλό σταματάει να είναι απασχολημένο και παίρνει πρωτοβουλίες να κάνει σκέψεις που δεν βοηθάνε καθόλου να ξεχάσεις όλα αυτά που δε θες να θυμάσαι.
Το σώμα βαραίνει και δεν είσαι σίγουρος αν οφείλετε στη κούραση ή στη μοναξιά που παλεύει με κάθε ζωτικό σου όργανο από τη κακία της που δε τη θέλεις δίπλα σου...
Εκείνες τις ώρες κυριεύεις κάθε κύτταρο μου και προσπαθώ απεγνωσμένα να σε πετάξω από τα πιο ψηλά σύννεφα που ανεβήκαμε και κάναμε τα απαγορευμένα όνειρα.
Αυτά που φωνάζανε για δυο μέρες μόνο, για όνειρα που θέλανε να μπερδευτούν μέχρι και την άλλη ζωή...
Δεν έχει μείνει τίποτα από αυτά. Σαν να ήταν σκέψεις κρυμμένες στο πίσω μέρος του κεφαλιού. Σαν να μη τα έζησα. Λες και ξύπνησα από έναν ζωντανό εφιάλτη, λουσμένη στον ιδρώτα.
Μα θυμάμαι.. Πως λάμπανε τα μάτια σου, μόλις αντίκριζαν τα δικά μου. Τους παλμούς της καρδιάς μου κάθε φορά που σε συναντούσα. Κάθε φορά, τόσο ίδια με τη πρώτη!
Όλα όμως χαθήκανε στο τηλεφώνημα σου. Οι πύργοι των ονείρων κατέρρευσαν με μια σου λέξη.
Ακόμη όμως δίπλα σου ήμουν κι ας μη με έβλεπες. Κι ας μην ένιωθες το άγγιγμα μου.
Δίπλα σου αλλά τόσο μακρυά σου... Ήταν η επιλογή σου, για το καλό σας και το δέχτηκα χωρίς καμία αντίρρηση. Απλά γιατί το ζήτησες. Χωρίς να αντιδράσω παίρνοντας μου την ανάσα.Χωρίς να σου ζητήσω μια πνοή, όσο ανάγκη κι αν την είχα!
Έδεσα τα χέρια στη πλάτη και κατέβασα το κεφάλι χωρίς να σκεφτώ κάτι πέρα από σένα.
Ήρθε και η μέρα που κατάφερες να καταστρέψεις, ότι ακόμη είχε απομείνει στο βάθος των χαλασμάτων μου.
Γκρέμισες τη ψυχή μου και τώρα τριγυρίζεις στο μυαλό μου και προσπαθείς να κάνεις τι???
Δεν έχω άλλη δύναμη να σε αφήσω να συνεχίσεις το έργο σου και πόσο μάλλον να έχεις σύμμαχο τη καρδιά μου! .-
Καληνύχτα, σ'αγάπησα, να προσέχεις!!!!!!!

3 σχόλια:

Χρήστος Παπαχρυσάφης είπε...

Φυλλιτσα….. η ζωή μας είναι σαν τον μαυροπίνακα που μόλις κάτι τελειώσει, η παίρνουμε το σφουγγάρι και το σβήνουμε, η καθόμαστε και αναπολούμε τι έφταιξε.
Σβήσε λοιπών ότι υπάρχει γραμμένο και σε πληγώνει.
Και μέχρι να γράψεις κάτι στο κενό, μην επιχειρήσεις να διαβάσεις τις αχνές σκιές που απέμειναν, γιατί τα ανάμικτα μηνύματα από όλες τις παλιές κατάσταση που διέγραψες δεν θα σε αφήσουν να βαδίσεις τα τυχών καινούρια μονοπάτια που έχουν βρεθεί στο διάβα σου.

Rose είπε...

ΕΓΩ, εσύ μου το λες αυτό? Εσύ που ξέρεις πως αισθάνομαι????
Εσύ που λες πως θέλεις να είμαι καλά?
ΓΙΑΤΙ?

Χρήστος Παπαχρυσάφης είπε...

Γιατί ΘΕΛΩ να είσαι καλά. Αλλά αυτό δεν αρκεί. Πρέπει να το θες και ΕΣΥ.